Resonanz is een muziekuitgave en een beeldboek ineen. Bij het openen van het boek start de eerste compositie, de lezer begint met luisteren. Wanneer je de bladzijde omslaat verandert het geluid, het volgende stuk wordt ingezet. Ondertussen kijkt de lezer naar stills uit verschillende abstracte computeranimaties.
Het boek is technisch interessant en de jury waardeert de innovatieve houding van de makers: het is een onderzoek naar de verbeelding van geluid. De oorspronkelijke werken zijn bewegende beelden. Hoe ga je in een boek om met het begrip van tijd? Hoe kan je de lezer hier bewust van maken, al dan niet controleren? Iedere soundtrack duurt vier tot zeven minuten. Er is dus een maximaal aantal minuten waarin je dit boek kunt bekijken.
“Het voelde alsof ik een film aan het kijken was,” zei een van de juryleden. anderen hadden dit gevoel minder, zij waren van mening dat de stills minder goed communiceerden met het geluid. Daarnaast vraagt de gehele jury zich af in hoeverre dit boek nog wel een dergelijke (klassieke) boekvorm nodig heeft? De pagina’s zijn heel dik door alle sensoren die in het boek verwerkt zitten om het leesbaar te maken. Het is niet erg handzaam en komt daardoor wat geforceerd over.
“Tegelijkertijd,” werd er opgemerkt, “is het een boek dat je graag met andere mensen wilt delen.” Het is mogelijk speakers op het boek aan te sluiten waardoor je met meerdere mensen kunt luisteren en je ervaring kunt delen. Iets wat je niet vaak tegenkomt. De jury heeft waardering voor dit onderzoek.
Resonanz is een muziekuitgave en een beeldboek ineen. Bij het openen van het boek start de eerste compositie, de lezer begint met luisteren. Wanneer je de bladzijde omslaat verandert het geluid, het volgende stuk wordt ingezet. Ondertussen kijkt de lezer naar stills uit verschillende abstracte computeranimaties.
Het boek is technisch interessant en de jury waardeert de innovatieve houding van de makers: het is een onderzoek naar de verbeelding van geluid. De oorspronkelijke werken zijn bewegende beelden. Hoe ga je in een boek om met het begrip van tijd? Hoe kan je de lezer hier bewust van maken, al dan niet controleren? Iedere soundtrack duurt vier tot zeven minuten. Er is dus een maximaal aantal minuten waarin je dit boek kunt bekijken.
“Het voelde alsof ik een film aan het kijken was,” zei een van de juryleden. anderen hadden dit gevoel minder, zij waren van mening dat de stills minder goed communiceerden met het geluid. Daarnaast vraagt de gehele jury zich af in hoeverre dit boek nog wel een dergelijke (klassieke) boekvorm nodig heeft? De pagina’s zijn heel dik door alle sensoren die in het boek verwerkt zitten om het leesbaar te maken. Het is niet erg handzaam en komt daardoor wat geforceerd over.
“Tegelijkertijd,” werd er opgemerkt, “is het een boek dat je graag met andere mensen wilt delen.” Het is mogelijk speakers op het boek aan te sluiten waardoor je met meerdere mensen kunt luisteren en je ervaring kunt delen. Iets wat je niet vaak tegenkomt. De jury heeft waardering voor dit onderzoek.