“Wat een creepy vibe krijg ik van dit boek zeg!” riep een van de juryleden direct. Dat is precies wat dit boek uitstraalt. In 2007 kwam kunstenares Anette Behrens voor het eerst in aanraking met de foto’s uit het Höcker Album. Een fotoalbum waarin het dagelijks leven van Nazi’s wonend en werkend in Auschwitz and Auschwitz-Birkenau te zien is. Behrens startte een onderzoek naar het fotoalbum en kwam er achter dat een van de cottages nog steeds bestond. Ze is teruggegaan naar de plek om te zien waar en hoe de eigenaar van het album Karl-Friedrich Höcker geleefd had. Het is een begin van een meerjarige reis, een zoektocht naar de geschiedenis van deze man.
Het boek pakte alle juryleden meteen door zijn toch wat vervreemdende uitstraling. De foto’s van het reisverslag worden afgewisseld met soms lege pagina’s, waarop alleen een vernislaag zichtbaar is, en soms pagina’s met tekst of een document (brieven of artikelen uit de krant). De typografie is zorgvuldig gezet en ook deze wordt afgewisseld, afhankelijk van de inhoud van de tekst. De zeefdruk op de cover is hoog van kwaliteit en sluit goed aan bij de mysterieuze uitstraling van het boek: “It’s like an invitation to open the book and see what it’s about.” De enige kritiek is dat het boek niet goed openvalt. Het blijft vrij stijf. Verder is de jury unaniem gelukkig met dit boek.
“Wat een creepy vibe krijg ik van dit boek zeg!” riep een van de juryleden direct. Dat is precies wat dit boek uitstraalt. In 2007 kwam kunstenares Anette Behrens voor het eerst in aanraking met de foto’s uit het Höcker Album. Een fotoalbum waarin het dagelijks leven van Nazi’s wonend en werkend in Auschwitz and Auschwitz-Birkenau te zien is. Behrens startte een onderzoek naar het fotoalbum en kwam er achter dat een van de cottages nog steeds bestond. Ze is teruggegaan naar de plek om te zien waar en hoe de eigenaar van het album Karl-Friedrich Höcker geleefd had. Het is een begin van een meerjarige reis, een zoektocht naar de geschiedenis van deze man.
Het boek pakte alle juryleden meteen door zijn toch wat vervreemdende uitstraling. De foto’s van het reisverslag worden afgewisseld met soms lege pagina’s, waarop alleen een vernislaag zichtbaar is, en soms pagina’s met tekst of een document (brieven of artikelen uit de krant). De typografie is zorgvuldig gezet en ook deze wordt afgewisseld, afhankelijk van de inhoud van de tekst. De zeefdruk op de cover is hoog van kwaliteit en sluit goed aan bij de mysterieuze uitstraling van het boek: “It’s like an invitation to open the book and see what it’s about.” De enige kritiek is dat het boek niet goed openvalt. Het blijft vrij stijf. Verder is de jury unaniem gelukkig met dit boek.