Het tweetalige Engels-Arabisch boek bevat teksten van Adila Laidi-Hanieh en Ahmad Zaatari, en een interview met de kunstenaar door Yazid Anani. Samen geven ze diepgaand inzicht in het werk van Emily Jacir.
Er is volgens de jury op een bijzondere manier met deze tweetaligheid omgegaan. Het boek leest Engels van links naar rechts en Arabisch van rechts naar links. Door de Japanse bindwijze van het boek worden deze talen gelijkwaardig behandeld. Tevens viel het een van de juryleden op dat de typografie op de vouw van de pagina handig is bij het navigeren: het is meteen duidelijk waar Arabische of Engels tekst te vinden is. De jury is niet gespecialiseerd in het bekijken en beoordelen van Arabische typografie, al waren de meesten er erg door gecharmeerd. De keuze voor blauwe typografie in plaats van zwart viel tevens in de smaak, het past goed bij de zachte uitstraling van het boek.
Over de cover woedde echter heel wat discussie. Een aantal juryleden vond de cover lelijk en totaal niet passen bij de inhoud van het boek. “De typografie heeft veel meer een uitstraling van een Turkse uitgave”, werd er gezegd. Anderen waren juist gecharmeerd van het contrast tussen de holografische typografie en het toch wat dofbruine linnen.
Het tweetalige Engels-Arabisch boek bevat teksten van Adila Laidi-Hanieh en Ahmad Zaatari, en een interview met de kunstenaar door Yazid Anani. Samen geven ze diepgaand inzicht in het werk van Emily Jacir.
Er is volgens de jury op een bijzondere manier met deze tweetaligheid omgegaan. Het boek leest Engels van links naar rechts en Arabisch van rechts naar links. Door de Japanse bindwijze van het boek worden deze talen gelijkwaardig behandeld. Tevens viel het een van de juryleden op dat de typografie op de vouw van de pagina handig is bij het navigeren: het is meteen duidelijk waar Arabische of Engels tekst te vinden is. De jury is niet gespecialiseerd in het bekijken en beoordelen van Arabische typografie, al waren de meesten er erg door gecharmeerd. De keuze voor blauwe typografie in plaats van zwart viel tevens in de smaak, het past goed bij de zachte uitstraling van het boek.
Over de cover woedde echter heel wat discussie. Een aantal juryleden vond de cover lelijk en totaal niet passen bij de inhoud van het boek. “De typografie heeft veel meer een uitstraling van een Turkse uitgave”, werd er gezegd. Anderen waren juist gecharmeerd van het contrast tussen de holografische typografie en het toch wat dofbruine linnen.