The Institute laat een wereld zien die normaal gesproken ontoegankelijk is voor veel mensen, namelijk die van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK) in Gent. Het werk van de 230 kunstenaars die hier de afgelopen decennia hebben gewerkt komt in dit boek aan bod, afgewisseld met essays of beschouwingen van verschillende kunstcritici.
De cover is wit met grote zwarte typografie op de voorkant en een kleine tekst op de rug. Het benadrukt de geslotenheid van de inhoud van het boek. Het boek ligt goed op tafel en valt mooi open. De jury was te spreken over het witte papier met een matte coating. De kleuren van de afbeeldingen blijven hierdoor helder.
De plaatsing van de beelden (altijd op de rechterpagina, met achterin een chronologisch opgezet overzicht van het geheel), is misschien niet het meest spannende. Maar de jury is van mening dat het boek daar ook niet om vraagt. En de tekst blijft overzichtelijk, ondanks de soms grote hoeveelheid op de pagina. Wel zijn er af en toe wat bijzondere dingen in de typografie ontdekt. Zo vielen na enkele titels vreemde witruimtes. De jury was niet in staat te bepalen of hier sprake is van een bewuste ontwerpkeuze.
The Institute laat een wereld zien die normaal gesproken ontoegankelijk is voor veel mensen, namelijk die van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK) in Gent. Het werk van de 230 kunstenaars die hier de afgelopen decennia hebben gewerkt komt in dit boek aan bod, afgewisseld met essays of beschouwingen van verschillende kunstcritici.
De cover is wit met grote zwarte typografie op de voorkant en een kleine tekst op de rug. Het benadrukt de geslotenheid van de inhoud van het boek. Het boek ligt goed op tafel en valt mooi open. De jury was te spreken over het witte papier met een matte coating. De kleuren van de afbeeldingen blijven hierdoor helder.
De plaatsing van de beelden (altijd op de rechterpagina, met achterin een chronologisch opgezet overzicht van het geheel), is misschien niet het meest spannende. Maar de jury is van mening dat het boek daar ook niet om vraagt. En de tekst blijft overzichtelijk, ondanks de soms grote hoeveelheid op de pagina. Wel zijn er af en toe wat bijzondere dingen in de typografie ontdekt. Zo vielen na enkele titels vreemde witruimtes. De jury was niet in staat te bepalen of hier sprake is van een bewuste ontwerpkeuze.