Vivace, binnen de muziekwereld een term die gebruikt wordt om de levendigheid aan te duiden, is een boek dat speelt met de verhouding tussen een filmdocumentaire en een documentaire in boekvorm en hoe de een met de ander omgaat. Hanne van der Woude maakt een bijna romantische documentatie van een ouder koppel Emmy en Ben. Een van de centrale vragen die tijdens de jurering naar voren kwam is of het concept zich snel ´opende´. Het was namelijk niet meteen duidelijk waar het boek over ging, al bleek het later een sterk eenvoudig concept te zijn. En net dat is wat dit boek zo fantastisch maakt: de simpelheid van het concept en de grafische vertaling ervan naar een verrassend fris en spontaan boek.
Al is er ook een aantal minpunten op te merken: zo gaat het boek moeilijk open en is het papier net iets te dik. Het ingenaaide katern aan de cover, waarvan de link met het werkelijke binnenwerk niet duidelijk is, komt niet tot zijn recht, aangezien het papier erg dun is en bij het dichtdoen van het boek makkelijk plooit.
Desalniettemin is Vivace een fantastische documentaire die emotioneel raakt: het is ontzettend mooi hoe de eenvoud op zo’n verzorgde manier is weergegeven en hoe vorm en inhoud elkaar in de armen dragen.
Vivace, binnen de muziekwereld een term die gebruikt wordt om de levendigheid aan te duiden, is een boek dat speelt met de verhouding tussen een filmdocumentaire en een documentaire in boekvorm en hoe de een met de ander omgaat. Hanne van der Woude maakt een bijna romantische documentatie van een ouder koppel Emmy en Ben. Een van de centrale vragen die tijdens de jurering naar voren kwam is of het concept zich snel ´opende´. Het was namelijk niet meteen duidelijk waar het boek over ging, al bleek het later een sterk eenvoudig concept te zijn. En net dat is wat dit boek zo fantastisch maakt: de simpelheid van het concept en de grafische vertaling ervan naar een verrassend fris en spontaan boek.
Al is er ook een aantal minpunten op te merken: zo gaat het boek moeilijk open en is het papier net iets te dik. Het ingenaaide katern aan de cover, waarvan de link met het werkelijke binnenwerk niet duidelijk is, komt niet tot zijn recht, aangezien het papier erg dun is en bij het dichtdoen van het boek makkelijk plooit.
Desalniettemin is Vivace een fantastische documentaire die emotioneel raakt: het is ontzettend mooi hoe de eenvoud op zo’n verzorgde manier is weergegeven en hoe vorm en inhoud elkaar in de armen dragen.