Een boek ontworpen door Irma Boom zonder dat dat er aan alle kanten vanaf spat. De jury was totaal verrast!
Het is de catalogus bij het gelijknamige retrospectief over de conceptuele kunstenaar Seth Siegelaub. De cover verwijst naar het beroemde Xerox Book wat in 1968 door Siegelaub en John W. Wendler werd gepubliceerd. Aan de binnenzijde van de stofomslag staat “CATALOGUE-AS-EXHIBITION” – een zin die waarschijnlijk als inspiratie voor het ontwerp van dit boek heeft gediend.
Het boek is zeer tactiel, de pagina’s zijn gedrukt op een heel dun papier wat aan krantenpapier doet denken. Hierdoor valt het zeer goed open. De schreefletter waarmee het grootste deel van de tekst is gezet is licht en blijft daardoor goed leesbaar ondanks dat er soms veel tekst op een pagina staat. Het werkt tevens goed samen met de schreefloze Arial. Interviews zijn op een ongebruikelijke manier vormgegeven. De namen van de personen aan het woord zijn enkel in een andere letter weergegeven, verder is er geen onderscheid gemaakt in het grid. Dat maakt dat er visueel geen onderscheid is in de inhoud van de tekst. Interessant, gezien het feit dat er ook geen dergelijk hiërarchie bestaat tussen de geïnterviewde conceptuele kunstenaars.
Een boek ontworpen door Irma Boom zonder dat dat er aan alle kanten vanaf spat. De jury was totaal verrast!
Het is de catalogus bij het gelijknamige retrospectief over de conceptuele kunstenaar Seth Siegelaub. De cover verwijst naar het beroemde Xerox Book wat in 1968 door Siegelaub en John W. Wendler werd gepubliceerd. Aan de binnenzijde van de stofomslag staat “CATALOGUE-AS-EXHIBITION” – een zin die waarschijnlijk als inspiratie voor het ontwerp van dit boek heeft gediend.
Het boek is zeer tactiel, de pagina’s zijn gedrukt op een heel dun papier wat aan krantenpapier doet denken. Hierdoor valt het zeer goed open. De schreefletter waarmee het grootste deel van de tekst is gezet is licht en blijft daardoor goed leesbaar ondanks dat er soms veel tekst op een pagina staat. Het werkt tevens goed samen met de schreefloze Arial. Interviews zijn op een ongebruikelijke manier vormgegeven. De namen van de personen aan het woord zijn enkel in een andere letter weergegeven, verder is er geen onderscheid gemaakt in het grid. Dat maakt dat er visueel geen onderscheid is in de inhoud van de tekst. Interessant, gezien het feit dat er ook geen dergelijk hiërarchie bestaat tussen de geïnterviewde conceptuele kunstenaars.