Désirée van Hoek fotografeerde zes jaar lang mensen en plaatsen van Skid Row in Los Angeles. Het resultaat: een prachtig, heel sterk portret van deze in rap tempo veranderende wijk. Het boek valt op door zijn fluorescerend roze cover. Ook de intro- en de ‘outroductie’ zijn op dit fluoroze papier gedrukt.
De zwarte typografie is groot, vet en hard. Tevens staat er veel tekst op een pagina. Maar het stoort geen moment. Alles blijft goed leesbaar. Het viel echter op dat er veel zinnen zijn waar het laatste woord op de volgende regel valt, op de tweede pagina drie keer achter elkaar. Dat zijn wel wat veel hoerenjongens volgens de jury.
De introductie wordt gevolgd door Hoeks foto’s. Eerst kleinere overzichtsfoto’s waarbij je als lezer een idee krijgt van de wijk, later meer paginavullende details die af en toe onderbroken worden door witte pagina’s met losse portretten daarin gestoken. De jury werd totaal verrast door deze losse vellen. Complimenten voor de papierkeuze: de portretten zijn gedrukt op een mat papier wat makkelijk hecht aan het gecoate papier van de rest van het boek. Daardoor is het in eerste instantie niet zichtbaar dat deze vellen los in het boek zitten.
Alle foto’s zijn helder van kleur. Dit past heel goed bij de inhoud van het werk. Een boek met attitude.
Désirée van Hoek fotografeerde zes jaar lang mensen en plaatsen van Skid Row in Los Angeles. Het resultaat: een prachtig, heel sterk portret van deze in rap tempo veranderende wijk. Het boek valt op door zijn fluorescerend roze cover. Ook de intro- en de ‘outroductie’ zijn op dit fluoroze papier gedrukt.
De zwarte typografie is groot, vet en hard. Tevens staat er veel tekst op een pagina. Maar het stoort geen moment. Alles blijft goed leesbaar. Het viel echter op dat er veel zinnen zijn waar het laatste woord op de volgende regel valt, op de tweede pagina drie keer achter elkaar. Dat zijn wel wat veel hoerenjongens volgens de jury.
De introductie wordt gevolgd door Hoeks foto’s. Eerst kleinere overzichtsfoto’s waarbij je als lezer een idee krijgt van de wijk, later meer paginavullende details die af en toe onderbroken worden door witte pagina’s met losse portretten daarin gestoken. De jury werd totaal verrast door deze losse vellen. Complimenten voor de papierkeuze: de portretten zijn gedrukt op een mat papier wat makkelijk hecht aan het gecoate papier van de rest van het boek. Daardoor is het in eerste instantie niet zichtbaar dat deze vellen los in het boek zitten.
Alle foto’s zijn helder van kleur. Dit past heel goed bij de inhoud van het werk. Een boek met attitude.